Pesto van ……….brandnetels
Notities / Tips / Wijnadvies
Gewoon onkruid eten, waarom ook niet?!
Onder dit motto kwam onze lieve overbuurvrouw, Lucia Morsanutto, langs met een potje met het opschrift ‘ortiche’, brandnetels! Onze buurvrouw Lucia is wel een beetje ‘speciaal’, evenals haar gezin. Alhoewel ze de pensioengerechtigde leeftijd nog niet bereikt heeft, stopte ze met werken als verpleegkundige toen manlief, een uroloog, onlangs wel met pensioen mocht. Zoon en dochter hebben beiden een dubbele academische titel, dus geen doorsnee dorpsgezin in ons dorp Pertegada. Een bijzonder huishouden met 14 katten, kippen, een eend en een uit de kluiten gewassen gans die regelmatig komt binnenlopen, Renée. Een echte vriendin ook van Ad. Als zij Ad hoort zingen, praten of lachen, dan reageert ze meteen vol enthousiasme met haar luide gegak. We worden regelmatig uitgenodigd voor ‘il pranzo’ de zondagse lunch en dan staan alleen maar vegetarische gerechten op het menu. Ondanks het feit dat wij fanatieke vleeseters zijn, verheugen wij ons telkens op de creatieve vegetarische creaties van buurvrouw Lucia. Iedere zondag weer probeert ze iets nieuws uit, bovendien gebruikt ze altijd seizoensproducten. En deze keer stond Lucia op de stoep met een potje brandnetelpesto. Trots vertelde ze ons dat ze, al wandelend over de dijk (we wonen aan de rivier de Tagliamento, behorende tot de mooiste rivieren van heel Europa – klik hier voor enkele foto’s -) wilde brandnetels had geplukt. Ondanks de blaren, plukte ze met ijver de jonge brandnetelblaadjes. De zogenaamde ‘toppen’ van de brandnetels worden kort geblancheerd en daarna verwerkt in een pesto (vergelijkbaar met basilicum-pesto). Onze buurvrouw weet dat wij graag knoflook eten en excuseerde zich dat ze dit keer géén knoflook had gebruikt. Wel had ze ricotta salata gebruikt, een zeer zoute versie van de verse ricotta-kaas. Nieuwsgierig als we waren, hebben we meteen de brandnetelpesto gegeten. Eerst voorgeproefd op een stukje brood en daarna toegepast als saus voor de pasta. Het smaakte werkelijk voortreffelijk. Hebben we onkruid gegeten! Zalig! Nu maar hopen dat de uitspraak ‘onkruid vergaat niet’ ook een beetje voor onszelf geldt.
Onder dit motto kwam onze lieve overbuurvrouw, Lucia Morsanutto, langs met een potje met het opschrift ‘ortiche’, brandnetels! Onze buurvrouw Lucia is wel een beetje ‘speciaal’, evenals haar gezin. Alhoewel ze de pensioengerechtigde leeftijd nog niet bereikt heeft, stopte ze met werken als verpleegkundige toen manlief, een uroloog, onlangs wel met pensioen mocht. Zoon en dochter hebben beiden een dubbele academische titel, dus geen doorsnee dorpsgezin in ons dorp Pertegada. Een bijzonder huishouden met 14 katten, kippen, een eend en een uit de kluiten gewassen gans die regelmatig komt binnenlopen, Renée. Een echte vriendin ook van Ad. Als zij Ad hoort zingen, praten of lachen, dan reageert ze meteen vol enthousiasme met haar luide gegak. We worden regelmatig uitgenodigd voor ‘il pranzo’ de zondagse lunch en dan staan alleen maar vegetarische gerechten op het menu. Ondanks het feit dat wij fanatieke vleeseters zijn, verheugen wij ons telkens op de creatieve vegetarische creaties van buurvrouw Lucia. Iedere zondag weer probeert ze iets nieuws uit, bovendien gebruikt ze altijd seizoensproducten. En deze keer stond Lucia op de stoep met een potje brandnetelpesto. Trots vertelde ze ons dat ze, al wandelend over de dijk (we wonen aan de rivier de Tagliamento, behorende tot de mooiste rivieren van heel Europa – klik hier voor enkele foto’s -) wilde brandnetels had geplukt. Ondanks de blaren, plukte ze met ijver de jonge brandnetelblaadjes. De zogenaamde ‘toppen’ van de brandnetels worden kort geblancheerd en daarna verwerkt in een pesto (vergelijkbaar met basilicum-pesto). Onze buurvrouw weet dat wij graag knoflook eten en excuseerde zich dat ze dit keer géén knoflook had gebruikt. Wel had ze ricotta salata gebruikt, een zeer zoute versie van de verse ricotta-kaas. Nieuwsgierig als we waren, hebben we meteen de brandnetelpesto gegeten. Eerst voorgeproefd op een stukje brood en daarna toegepast als saus voor de pasta. Het smaakte werkelijk voortreffelijk. Hebben we onkruid gegeten! Zalig! Nu maar hopen dat de uitspraak ‘onkruid vergaat niet’ ook een beetje voor onszelf geldt.